.

بنال ای دل که در نای زمان، فریاد را کشتند / بهین آموز گار مکتب ارشاد را کشتند

اساتید جهان باید به سوگ علم بنشینند / که در دانشگه هستی، بزرگ استاد را کشتند . . .

.

.

.

سرمایه امروز بقیع، اشک است و اشک ، مدینه، جهان را از شیون اکنون خود پر کرده است

امروز بقیع در لباس سوگ، چکیده اشک‏های غربت شیعیان است و دانش

بحارالانوار اشکی است که به تمامی برگ‏های زرین احادیث، تسلیت می‏گوید

.

.

شیعیان رهبر ما را کشتند / صادق آل عبا را کشتند

نور چشم علی و فاطمه را / وارث کربوبلا را کشتند . . .

.

.

.

شهادت امام صادق (ع)، مرد آسمانی مدینه، چشمه جود و سخاوت

کوه حلم و بردباری، تجسم اخلاص و صبر و دریای عمیق علوم لدنی بر پیروان آن حضرت

تسلیت باد

.

.

.

صدای گریه می‏آید … صدای ضجه فرشتگان

بقیع، امشب دوباره، در خاک تو خورشیدی خواهد دمید و ستاره‏ای به آسمان خواهد شتافت

.

.

.

شهادت ششمین شمع روشنگر و وصی پیغمبر، تسلیت و تعزیت . . .

.

.

.

هرزمان رنگ جفا را می دید / کوچه و کرب و بلا را می دید

خانه اش چونکه در آتش می سوخت / خیمه ی آل عبا را می دید . . .

شهادت امام صادق(ع)تسلیت باد

.

.

.

امام صادق ع :

دوستان خدا آنانند که هنگامیکه مشاهده کنند

حرامهای پروردگار را مردم حلال می شمارند

مانند پلنگ زخم خورده غضبناک شوند . . .

شهادت مظلومانه قرآن ناطق ، امام صادق-ع بر شما تسلیت باد

.

.

.

ای ششم پیشوای اهل ولا / خلق را رهبری به دین هدی

پای تا سر خدانمایی تو / هم ز سر تا بپای صدق و صفا

زهر منصور زد شرر به دلت / آب شد پیکرت ز زهر جفا

.

.

.

امام صادق علیه السلام:

کسی که دوست دارد بداند آیا نمازش پذیرفته شده است یا آن را نپذیرفته اند

با تامل بنگرد که آیا نمازش او را از فحشا و منکر باز داشته؟

پس به اندازه ای که او را بازداشته از او پذیرفته می شود . . .

.

.

.

امام جعفر صادق-ع:

چهار چیز نشانه نفاق است:

سنگ دلی

اشک نریختن

اصرار بر گناه

و حرص بر دنیا.

.

.

.

شهادت ششمین شمع روشنگر و وصی پیغمبر، تسلیت و تعزیت . . .

.

.

.

امام صادق-ع:

مایه ی زینت ما باشید، نه مایه عیب ما

با مردم نیکو سخن بگویید و زبان خود را نگاه دارید

و آن را از حرف های بیهوده و سخنان زشت باز دارید.

.

.

.

خدایا بحق امام صادق-ع، ایمان عارفانه و عمل صادقانه به همه ما عنایت بفرما

آمین

.

.

.

الا ای لاله ی خوشبو، عزیز آل پیغمبر

که بهر دین و قرآنت چنین گردیده ای پرپر

شده زین غم، گل خاتم، مدینه غرق در ماتم

دوصد لعنت به آنکس باد که مسمومت نمود از زهر . . .

.

.

.

بار دیگر ظالمانه، خیل جلادان شبانه / با دو دست بسته بردند یک غریبی را ز خانه

بار دیگر دست گلچین در مدینه آتش افروخت / بار دیگر آشیانی در میان شعله ها سوخت

داغ یک دسته شقایق، بر دل خونین صادق / بار دیگر شد شکسته حرمت قرآن ناطق . . .